Babet te Winkel (1991) is opgeleid aan de Universiteit voor Humanistiek om mensen te begeleiden bij zingeving en levensvragen. Ze richtte Verlieskunst op om ruimte te creëren voor rouw in onze maatschappij en ze geeft rouwmassages.

Haar missie komt voort uit haar eigen ervaring van verlies. Na de dood van haar moeder toen ze net twintig was, besefte Babet dat ze haar gevoelens en ervaringen niet met bestaande woorden kon omschrijven. Ze had behoefte aan een taal waarmee ze de ervaring van rouw kon ontrafelen, om voorbij de loze woorden te komen. Die woorden blijken even persoonlijk als universeel te zijn.
Over deze nieuwe rouwwoorden gaat haar eerste boek.